İZ BIRAKMAK!

Yaşam ışık hızında akıyor, doğum ile ölüm arasında ki zaman uykularımızda ki rüyalarımız kadar kısa ve biz çok şeylerin peşinde koşarken bugün yanımızda olanların yarın yanımızda olmadığını bile farkedemiyoruz. Yaşamımızı sürdürmek için çok çalışırken, uğraşlar verirken, ışık hızında akan zamanımızı çok iyi değerlendirmek bilinci içinde olmalıyız. Kendimizi şimartmalı, dostlar ve arkadaşlıklar edinmeli, insanlara yardım etmeli, çok okumalı, yazmalı, bir hobimiz olmalı örneğin ve o hobimizle bir şeyler yaratmalıyız..  Gülmeyi asla unutmamalı, hediyeleşmeli, içimizde ki yeteneği ortaya çıkartmalıyız. İnsan olarak hepimizin bir yeteneği mutlaka vardır ve biz o yeteneğimizi ortaya çıkartmalıyız ki yaşamımızda “ İZ BIRAKALIM “ .. Aslında yaşamımızda geriye İZ bırakmak çok da zor olmasa gerek, müzikle, sanatla, yazımla, sporla uğraşarak, toplum içinde ki hal ve hareketleri ile, ailesi içinde yardımları ile, gülen yüzü ile, harika bir karakteri ile insan geriye İZ bırakabilir.. Paylaşmayı sevebilmeli insan, karşılıksız dostluklar arkadaşlıklar kurabilmeli, yüz yüze tanışmadan yapabilmeli bunları.. Ne bileyim bir sevinci, üzüntüyü paylaşabilmeli, bir arkadaşının kaybettiği zaman üzüntüsünü, bir arkadaşının mutlululuğunu paylaşabilmeli... Bir tatilde yemek yerken yan masada ki insanlarla tanışabilmeli kısa zaman da olsa tatilinin keyfini çıkartmalı o yan masada oturan insanlarla bir iki tek kadeh tokuşturmalı ve o tatil anlarına İZ BIRAKMALI insan.. Bir grup ile kısa bir gezide güzel anlar yaşarken İZ BIRAKMALI grupta ki diğer insanlar üzerine……. Uzak cögrafyalarda yaşarsak bile uzakları yakınlaştlıracak duygusal bağlar kurabilmeli, acıları sevinçleri hüzünleri paylaşabilmeli ve İZ BIRAKACAK konuşmalar, yazılar yazabilmeli insan.. Çok mu zor? HAYIR!! Işık hızında akan yaşamımızda unutulmamak için İZ BIRAKMALIYIZ, yoksa çabuk unutulanlar arasında yerimizi alırız.. Kurşun kalem gibiyiz, her fırsatta izimizi bırakabiliriz. Yaşamda var oluş nedenimiz budur, izimizi bırakmak. Belki küçük bir yolda, belki birlikte olduğumuz insanlarda, belki yetiştirdiğimiz insanlarda, ama kesinlikle arkamızda iz bırakmaya çabalamalıyız. -Cengiz Erşahin- Son olarak;  “ Korkma giderken “b”yi alıyorum, gerisini sana bırakıyorum. Ne de olsa sen bitirdin bizi. Öyleyse sende kalmalı “İZİ”.. Nazım Hikmet RAN   Kamil KOPUZ Kkopuz53@gmail,com