0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Son günlerde Suriye savaşı ve bunun bölge üzerindeki sonuçları üzerine çokça konuşuyoruz, kafa yoruyoruz. Kaosun ve yıkımın içinden doğacak sonuçlar yalnızca Suriye’yi değil, tüm bölgeyi etkileyecek kadar önemli. Elbette bu sonuçların değerlendirilmesi de gerekiyor, ancak bugünkü yazımda asıl nedenler üzerine eğilmek istiyorum. Çünkü sorunların köküne inmeden, kalıcı bir çözüm üretmek imkânsızdır.

Suriye’de yaşananların temelinde emperyalist güçlerin bölge üzerindeki planları yatıyor. Ancak bu güçler, kendi oyunlarını kurarken yerel unsurları nasıl bir araç olarak kullandıklarına dikkatle bakmalıyız. Emperyalizmin modern dünyadaki en etkili müdahale yöntemi, toplumlar arasındaki farklılıkları keskinleştirmek ve bu farklılıkları çatışmaya dönüştürmektir.

Suriye’de de mezhepsel ve etnik farklılıklar bu oyunun ana unsurları haline geldi. Emperyalizm, bu farklılıkları diri tutup onları radikalleştirerek toplumu birbirine düşman etti. Yan yana yaşayan insanlar, komşular, bir anda düşman kamplara bölündü. Bu tablo, sadece Suriye için değil, tüm bölge ülkeleri için büyük bir tehlike barındırıyor.

Bu noktada, tarihten yükselen bir ses kulağımıza çalınıyor: “Yurttaşlarım, yurttaşlarım!”

Yurttaşlık kavramı, bildiğiniz gibi, Fransız Devrimi’nden sonra şekillenen modern devletlerin temel taşlarından biridir. Yurttaşlık, bir ülke sınırları içindeki herkesin aidiyetlerini dikkate almadan, vatandaşlık bağıyla eşit kabul edilmesini ifade eder. Bu kavram, sadece bir hukuki statü değil, aynı zamanda toplumsal birliğin ve eşitlik ilkesinin simgesidir.

Mustafa Kemal Atatürk’ün kurduğu Türkiye Cumhuriyeti de işte bu prensipler üzerine inşa edilmiştir. Cumhuriyet, etnik kökeni, dini veya mezhebi ne olursa olsun, yurttaşlarını bir arada tutan bir bağ kurmayı başarmıştır. Bu temel o kadar güçlüdür ki çevremizde onlarca yıl süren mezhep ve etnik savaşlara rağmen, Türkiye Cumhuriyeti dimdik ayakta kalmıştır. Zorluklar yaşanmış, sınavlardan geçilmiş, ancak millet bu sorunların üstesinden kardeşçe gelmeyi bilmiştir.

Bugün yaşadığımız coğrafyada, yurttaşlık kavramı, ekmek gibi, su gibi ihtiyaçtır. İnsanları ortak bir paydada buluşturmanın, bir arada tutmanın, barışı tesis etmenin en güçlü yoludur. Yurttaşlık ise bir üst kimlik olan millet olgusunda birleşerek olabilir. Kendimizi başka aidiyetler(etnik ve mesepsel farklılıklar ) üzerinden tarif etmeye kalkarsak, işte o zaman millet parçalanır. Emperyalizmin istediği de tam olarak budur. Milletlerin etnik ve mezhepsel farklılıklarını diriltmek, onları kaşımak ve çatıştırmak. Emperyalizme karşı direnişin esası millet olmaktır.

Nazım Hikmet’in dizelerinde dediği gibi:
“Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşcesine,”

Bu dize, yurttaşlık bağının en güzel ifadesidir. Hür, ama bireysel değil. Birlikte, ama bireylerden oluşuyor. Tıpkı ormanın çeşitliliği içinde barındırdığı uyum gibi, yurttaşlık da bizi bir arada tutan ortak bir bağdır.

Bugün Suriye’de yaşananlardan çıkarılacak en önemli ders, yurttaşlık değerinin kıymetini bilmektir. Toplumları kutuplaştıran, farklılıkları düşmanlığa dönüştüren oyunlara karşı yurttaşlık bilinciyle karşı durmak, vatanımızı ve milletimizi savunmaktır.

Bu coğrafyanın geleceği için, yurttaşlık kavramını daha güçlü bir şekilde sahiplenmeli ve yaşamalıyız. Çünkü ancak bu bilinçle, hem bireysel özgürlüklerimizi hem de toplumsal birliğimizi koruyabiliriz. Yurttaşlık, yalnızca bir hukuk meselesi değil, aynı zamanda bir insanlık idealidir.