0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Uzun zamandır sana yazamadım, nedeni yok! Yaşamın yoğun temposu mu, yoksa unutkanlık mı, hiçbiri değil..

Peki neden, diye soracaksın? Ben de bilmiyorum desem saçmalamış olurum.. İşte bazen böyle saçmalıyorum, işte yaşlılığıma ver gitsin ???? Yaşam bazen karamsarlık, bazen unutkanlık, bazen oluşan bitmeyen sorunlar, bazen insanın sevdiğinden ve sevdiği insanlardan aldığı anlamsız tepkiler, anlamsız sözler, kırgınlıklar, önem verdiği insanlardan duymak istemediği sözler duyması, yaşamak için hiçbir şeyin anlam ifade etmediği anlar, tavırlara, sitemlere, akıl hocalığına varan söylemlere, sürekli aynı şeyleri duymaya karşı insan yoruluyor, yılıyor..

Yıkılmaya az zamanı kalan, yorgun düşmüş binalar gibi hissediyor kendini insan.. Her an düşebilir karatoprak üzerine ve geride bıraktıkları yaşamlarını yine sürdürürler, gülerler, eğlenirler, yeni arkadaşlıklar, yeni eşler edinirler hatta yeni çocukları bile olur, yaşama devam ederler.

Ama sen unutulur gidersin! Sen ancak belki ölüm yıl dönümlerinde ilk anlarda anımsanırsın! Belki sen bir düğünde anımsanırsın, belki bir yazın çıktığında gazetede, dergide veya bir fotoğrafına rastlarlar eski tozlu bir kitabın içinde veya bir fotoğraf albümü içinde veya bir fotoğrafını paylaşmış olur Facebook’ta, Twitter’de bir arkadaşın.. O zaman anımsanırsın!

Zaman nasıl da acımasızdır, insanların acımasızlığı karşısında! Merhameti ve sevgiyi anımsarsın.

İnsansın bir gün bir hata işlersin! Bütün yaşamı boyunca bunları yaşayan insanları düşün! Bazen eski fotoğraf albümlerini karıştırdığın zamanlarda kendini görür, yaşadıklarını anımsarsın, bir fotoğraf karesinin içine sığmayan yaşanmışları yeniden yaşarsın. Büyük vatan şairimiz Nazım Hikmet ne güzel demiş;

“İbret al, deli gönlüm, demir sandıkta saklansan seni bulur, ak taş arkasında kara yılanı bulan ölüm.”

Kamil KOPUZ
Dostça selamlarımla
Kkopuz53@gmail.com