1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Her sabah beraber kahvaltı ettiğiniz, bir güzel gülümsemeyle “günaydın “ dediğiniz yaşam arkadaşınız, yoldaşınız, dert ortağınız, beraberce güzel anıları inşa ettiğiniz, size evlatlar veren, şefkatını esirgemeyen, altın kalbi ile her zaman yanınızda duran, teselli eden, güldüren, arada bir fırçalayan ama elinizi hiç bırakmayan, mutfakta ki sanatı ile size dünyanın en güzel yemeklerini hazırlayan, sırtını asla size dönmeyen, merhameti ile kucaklayan, neşeniz, canınıza can katan, yaşamınızın her alanında olmak isteyen, bazen güldüren, bazen kızdıran, yaşamınıza detaylı bir yol çizen kadınınızla beraber olmadığınızı, kahvaltı masasında ve akşam yemeğinde karşınızda olmadığı zaman yaşamınızın ne kadar zor olduğunu düşündünüz mü ?

Bir gün O’nu ambülansla evinizden alıyorlar ve mavi ışıklı sirenlerin eşliğinde götürüyorlar……..

Beyninizin derinliklerinde  “ acaba bu bir veda mı  “ , yoksa  “ kısa bir süreliğine ayrılık mı “ diye deli sorularla doluyor bir an …

Beyninizde ki deli sorularla gözlerinizde akan yaşlarla  ambülansın arkasından O’nu götürdükleri hastanenin yolunu tutuyorsunuz ve yol gittikçe uzuyor, uzuyor……….

Doktorun yüzüne umutla bakıyorsunuz ve doktorun ağzından  dökülen kelimler sizin beyninizin derinliklerinde çekiç ile çakılıyor..

Size en kötü senaryo ile anlatmaya başlıyor ve siz şok içinde dinliyorsunuz, umutsuz olduğunu kelimeleri ile size ifade ederken siz yine de umutsuz olmamaya çalışıyorsunuz ve gözlerinizin pınarlarından dökülen yaşlarla karşılık vermeye çalışıyorsunuz fakat beyhude diliniz konuşmanıza izin vermiyor…

Ameliyata alıyorlar saatler uzadıkça uzuyor…

“ Geçmiş olsun ameliyat başarılı geçti, tümörün yüzde 98 ‘ini aldık yaşam tehlikesi devam ediyor ilk 24 saat çok önemli, eğer bir komplikasyon olmazsa yaşama tutunacak “ sözlerini duyuyorsunuz …

Ve yoğun bakımda yaşama tutunmak için yeni bir savaşla başbaşa bırakılıyor … Siz sadece uzaktan seyrediyorsunuz…… “ Yaşam işte böyle bir şey “ ….

Bir gün sonra yanına gidiyorsunuz, kabloların içinde gözleri kapalı sadece nefes alış verişini ve monitör deki rakamları izliyorsunuz….

İkinci günden sonra yorgun gözlerle size anlamsız bakışları ile bakan bir çift göz ve halsiz elini tuttuğunuzda elinizi sıkacak gücü olmayan yaşam arkadaşınız ve siz O ‘na bakarken sakladığınız göz yaşlarınız…

“ Yaşam işte böyle bir şey “ ..

Ameliyat sonrası yaşam arkadaşınız, yoldaşınız, sevginiz, dert ortağınız, neşeniz, hüznünüzün size söylediği ilk söz “ Yaşam işte böyle bir şey “ !

Ne kadar anlamlar ifade ediyor değil mi?

Bu sözün üzerinde kaç tane hikaye, roman yazılır?

Artık beni zor uzun meşaketli bir yol bekliyor.. Yolum uzun zor ama O’nu kaybetmediğim sürece aslında  çok kolay geçireceğim güzel günler olacak diye düşünüyorsunuz hatta beyninizin bir köşesinde ki oda da hapsediyorsunuz bu düşüncelerinizi………

“ Gezdiğimiz yerlerde, rüzgarlar esmiyor, kuşlar ötmüyor,

Açın bakın kalbimde ne fırtınalar kopuyor “ …………….

Asla umutsuz değilim………..

Umuda yolculuğumuz yine beraberce olacak sevdam…

“ Yaşam işte böyle bir şey “  bu sözün yaşadığım sürece beynimde ki sevdanın yüklü olduğu oda da hep duracaktır söz veriyorum …..

Acılar, üzüntüler, sevinçler…………

Yaşam devam ediyor……..

En büyük tesellim, umudum dik duruşunla hâlâ bize o yattığın yerden moral aşılaman…

Seni çok seviyorum SEVDAM..

===============================

“ Akşamın olduğu yerde bekle diyorsunuz gelmiyorsun,

Çünkü seni çok sevdiğimi biliyorsun gelmiyorsun “ … !

Bu şarkıyı kim bilir benim gibi kaç kişinin dilinden dökülmüştür..!

Kamil KOPUZ”

20 Eylül 2021

Drunen – Hollanda